Van surviven gesproken... ik had eventjes het gevoel dat ik een echte survivor was maar dan in een mislukte underwaterworld film of zoiets. Vier dagen lang was het hier stortregen en sterke wind, geen weer om de stad te trotseren dus ik begon mijn grote avontuur in mijn kleine (maar heel fijne) kamer.
Dit gaf me natuurlijk de tijd om het internet volledig te misbruiken en skype aan mijn favoriete programma's toe te voegen!
Ik ben hier ondertussen al drie weken en mijn dagen vulden zich wonderbaarlijk goed (de eerste met water) de andere met de zoektocht naar werk, het bezoeken van wat tentoonstellingen, musea en hier en daar een gratis evenement en natuurlijk ook rondslenteren op de eindeloze marktjes en gaan snuisteren in trendy winkeltjes. Functioneel voel ik mij hier nog niet echt maar dat zal sowieso wel veranderen als school begint de achttiende en hopelijk als er nog een weekendjobje uit de lucht valt ook.
Hier thuis in Wedd street 68 gaat alles vlotjes, mijn homies bestaan uit een koppel : Scott & Heyon-seo en dan nog twee japanners waarvan ik de naam nog moet vanbuiten leren. Als ik mijn ma vertelde dat de man de huizes hier een professionele kok is, dan was ik het er algauw met haar over eens dat het geluk ook hier mij weer getroffen had. Eindelijk de kooklessen waar ik al jarenlang hopeloos op zat te wachten( en mijn pa waarschijnlijk ook)! Ik mocht meteen al van start gaan met een zotte zeevruchten Riscotto (Risotto op Scott's wijze) voor de verjaardag van zijn vrouw. Helemaal niet mis met die vis!
Spectaculaire reisverhalen zul je hier waarschijnlijk niet meer kunnen lezen, maar nu en dan eens een update van een cowboy in de stad, het is anders maar ik vind het eigenlijk wel wijs om hier ' from scratch ' een eigen wereldje op te bouwen. Straks koop ik mij hier een fiets dan kan ik terug 'roadtrippen' maar dan wel in het mini, het hoeft niet altijd groot te zijn denk ik dan.
Een heel ander hoofdstuk van mijn reis maar daarom niet minder mooi! Ik voel dat ik hier moet zijn en dat er hier mensen voor mij zijn, de stukjes van de puzzel zijn er al, nu moet er juist nog wat gepuzzeld worden, maar dat laat ik aan het lot over. Cheers mates, tot de volgende!
Geweldig hoe je op het einde besluit dat je bent waar je moet zijn. Dit is zo'n prachtig avontuur!
BeantwoordenVerwijderen