Zonder Woorden

Good evening how are you today?

Good evening! How are you today? Would you like it in a meal? Small regular or large?

What drink would you like? Do you want to eat your meal here or take away? 

May I present to you : mezelf ( inclusief heerlijke pet) behind the counter off the fast food restaurant Oporto!

Ondertussen heb ik dus al een jobje kunnen versieren, de vrijdag- en zaterdagnachtshift in Oporto, niet echt ideaal maarbon, zo kan ik me tijdens de week volledig concentreren op mijn schoolwerk. 

De eerste schooldag zit er al op en ik ben blij dat de kop eraf is! Ik was echt nerveus maar ik was bijlange niet de enige maar ik denk dat het wel mijn dingetje wordt! Leuke classmates in ieder geval dus dat is al een goed begin (ik krijg zelfs al een mac muis cadeau van een kluchtig medamke die naast mij zit). Voor de opdrachten zelf ben ik nog wat afwachtend natuurlijk want ik wil niet te hard van stapel lopen, maar de eerste vond ik eigenlijk echt al een leuke! We kregen half uur de tijd om in de stad te gaan en iets uit te zoeken van design wat ons aansprak en wat we echt goed vonden en dit werd achteraf met de groep besproken. Wat me opviel is dat de level Engels onder de studenten excellent is dus ik ga mij wat typisch Australische woorden moeten toe-eigenen, waarvan mijn favoriet nu al "dodgy" is. (betekent niet echt pluis).

Verder heb ik hier zo mijn plaatsje wel al gevonden in die 'concrete jungle'.

Letterlijk dan, mijn absolute favoriet is mijn "buitenbureau" in de hal van de bib (zie foto), een leuke cocon waar ik naartoe ga als ik een beetje opzoekingswerk wil doen of gewoon wat wil surfen zonder altijd maar binnen in mijn kamer te zitten. Op de tweede plaats komt vast en zeker het cafe waar ik elke zondag salsa lessen volg. Het unieke eraan is dat je geen partner nodig hebt om er naartoe te gaan en dat je tegen het einde van de les met zowat elke man gedanst hebt! Leuke gedachte is ook wel toen ik er voor de eerste keer ging en de les was nog niet begonnen,  ik al op de dansvloer werd gevraagd door de assistent van de juf, misschien zag ik er wat salsa uit, maar in ieder geval dat waren mijn passen nog niet! Na de les is het de gewoonte dat er dan een groot dansfeest losbarst en dat iedereen met elkaar danst en oefent echt tof! Dan zie je de mannen zo op zoek gaan naar hun ideale danspartner we hebben echt al veel gelachen! Maar de meeste mannen kunnen het echt goed! 

De lekkerste plek is ongetwijfeld Pancake Manor (heb ik van horen zeggen), daar kan je blijkbaar dag en nacht pannenkoeken gaan eten in een voormalig kerkgebouw, ik ben er voorlopig nog kunnen wegblijven maar ik weet niet hoelang ik het nog trek, ik zie mij nog in een vreetbui 's nachts tot daar wandelen... Waar ik ook niet van weg te slaan ben is de Sushi hier, op elke hoek van de straat vind je wel een sushishop. Als ik volgens ons Sonja zou zijn wat ik eet dan ben ik gegarandeerd een zalmsushirol met avocado. 

Ik heb mij hier soms ook al ferm mispakt wat eten betreft, ik had  een keertje enorm veel zin in popcorn, ik stap dolenthousiast de cinema binnen en vraag meteen de grootste portie die ze hadden, en kegelde meteen een vol hand naar binnen, niet meerekende natuurlijk dat dit met zout was i.p.v. suiker en ze dit hier dus niet kennen gekarameliseerde popcorn... flink gemis volgens mij! Heel raar is het ook dat de bierdopjes hier gewoon openschroeven en dat ik dat pas doorhad nadat ik tevergeefs naar een flesopener zocht en wanneer ik terugkwam iedereen zijn flesje al bijna halfleeg was! 

Wat ik ook wel raar vind is dat iedereen je sweety en lovely en darling noemt gewoon op straat of in de winkel dat was wel wat wennen in het begin, maar eigenlijk vind ik dat best OK! 

Tot later! 

(oja in case you wondered de foto's zijn wat snapshots van hier en daar in de stad, dingen die ik leuk vond)

How to survive ' the concrete jungle ' part one

Van surviven gesproken... ik had eventjes het gevoel dat ik een echte survivor was maar dan in een mislukte underwaterworld film of zoiets. Vier dagen lang was het hier stortregen en sterke wind, geen weer om de stad te trotseren dus ik begon mijn grote avontuur in mijn kleine (maar heel fijne) kamer.

Dit gaf me natuurlijk de tijd om het internet volledig te misbruiken en skype aan mijn favoriete programma's toe te voegen! 

Ik ben hier ondertussen al drie weken en mijn dagen vulden zich wonderbaarlijk goed (de eerste met water) de andere met de zoektocht naar werk, het bezoeken van wat tentoonstellingen, musea en hier en daar een gratis evenement en natuurlijk ook rondslenteren op de eindeloze marktjes en gaan snuisteren in trendy winkeltjes. Functioneel voel ik mij hier nog niet echt maar dat zal sowieso wel veranderen als school begint de achttiende en hopelijk als er nog een weekendjobje uit de lucht valt ook. 

Hier thuis in Wedd street 68 gaat alles vlotjes, mijn homies bestaan uit een koppel : Scott & Heyon-seo en dan nog twee japanners waarvan ik de naam nog moet vanbuiten leren. Als ik mijn ma vertelde dat de man de huizes hier een professionele kok is, dan was ik het er algauw met haar over eens dat het geluk ook hier mij weer getroffen had. Eindelijk de kooklessen waar ik al jarenlang hopeloos op zat te wachten( en mijn pa waarschijnlijk ook)! Ik mocht meteen al van start gaan met een zotte zeevruchten Riscotto (Risotto op Scott's wijze) voor de verjaardag van zijn vrouw. Helemaal niet mis met die vis! 

Spectaculaire reisverhalen zul je hier waarschijnlijk niet meer kunnen lezen, maar nu en dan eens een update van een cowboy in de stad, het is anders maar ik vind het eigenlijk wel wijs om hier ' from scratch ' een eigen wereldje op te bouwen. Straks koop ik mij hier een fiets dan kan ik terug 'roadtrippen' maar dan wel in het mini, het hoeft niet altijd groot te zijn denk ik dan. 

Een heel ander hoofdstuk van mijn reis maar daarom niet minder mooi! Ik voel dat ik hier moet zijn en dat er hier mensen voor mij zijn, de stukjes van de puzzel zijn er al, nu moet er juist nog wat gepuzzeld worden, maar dat laat ik aan het lot over. Cheers mates, tot de volgende!